W sierpniu miałam zaszczyt i radość dwukrotnie poprowadzić w Galerii Sztuki w Legnicy moje autorskie warsztaty Ciałkiem blisko. Spotkaliśmy się 10 i 28 sierpnia w kojącej przestrzeni ogrodów Palmiarni. Warsztaty odbyły się w ramach projektu WOW dla Ciał, dzięki wsparciu finansowemu Fundacji KGHM Polska Miedź.
Każde z tych spotkań miało inny rytm i własną historię.
10 sierpnia skupiliśmy się na rysunku – tworzyliśmy mapy emocji, prowadzeni pytaniami o to, gdzie w ciele mieszka smutek, gdzie radość, a gdzie lekkość. Uczestnicy zaznaczali swoje doświadczenia kolorami, liniami, symbolami. To była praca, która wydobywała z nas ukryte historie, pozwalając zobaczyć emocje nie tylko w odczuciu, ale i w obrazie.
28 sierpnia centralnym punktem spotkania było pisanie listu do swojego ciała. Była to bardzo osobista praktyka – listy nie były czytane na głos, każdy zachował je tylko dla siebie. W słowach pojawiały się wdzięczność, czułość, prośby o zrozumienie i obietnice większej troski. To doświadczenie poruszyło wielu z nas do głębi – pojawiły się łzy, chwile ciszy i poczucie prawdziwego spotkania ze sobą.
Oba spotkania prowadziły nas także przez uważne skanowanie ciała, intuicyjny taniec i symboliczne mapowanie emocji z pomocą dźwięku deszczownicy. Były to procesy głębokie i uwalniające – pozwalające poczuć, że ciało może być przyjacielem i przewodnikiem, a nie tylko narzędziem.
Każde warsztaty domykaliśmy długą relaksacją, w której cisza przeplatała się z moimi tekstami czytanymi do muzyki Filipa Czai. To był czas zatrzymania, integracji doświadczeń i ukojenia – moment, w którym ciało mogło odpocząć, a umysł nabrać lekkości.
Jestem głęboko wdzięczna za te spotkania. Dziękuję wszystkim uczestniczkom i uczestnikom za odwagę, wrażliwość i otwartość. To, że pozwoliliście sobie płakać, śmiać się, milczeć i być naprawdę blisko – było dla mnie ogromnym zaszczytem.
Dziękuję także Galerii Sztuki w Legnicy za zaproszenie i zaufanie oraz Fundacji KGHM Polska Miedź za wsparcie finansowe. To dzięki Wam możliwe było stworzenie tej przestrzeni – intymnej, pełnej wzruszeń i prawdziwej obecności.
Za zdjęcia dziękuję Małgorzacie Hadam-Banaszkiewicz i Justynie Jabłońskiej
